Vistunarmat............

   Það er með eindæmum, hvað búið er að veifa þessu vistunarmati framan í fólk síðastliðin 15 ár  Vistunarmatið er orðið nokkurskonar stóri dómur fyrir aldrað fólk.  Með því er sýnt að við höfum ekki neitt um það að segja, hvernig við viljum sjálf og hvar vera seinasta spölinn.

   Við getum auðvitað valið Brúnaveginn, en er það fýsilegur kostur,? er það raunhæft að greiða tæpar þrjár milljónir í húsaleigu ári?.  Það eru 30.000.000 á 10 áruum, og gott ef hjón eiga þáeign sem upp í það fer.   Ég hef ekki reiknað vexti sem sú upphæð mundi gefa til að byrja með sem auðvitað myndu rýrna, mjög fljótlega.   það hlýtur að vera gífurlegur ´kvíði þegar nær dregur 10 ára kvótanum, því þá er ballið búið, og þá verður ekki spurt hvert einstaklingur þarf að fara, það verður ekki neitt val um stofnun þá. Það er semsagt ekkert búið að laga þessa hluti á 20 árum, það er alveg sama staðan, þó okkur sé bent á að tildæmis biðlistar hafi minnkað, osfrv.  Það er í sjálfu sér ekkert skrýtið, ef rammi vistunarmatsins er svona þröngur.

   Ég hef auðvitað sem aðrir, rætt um þessa hluti við jafnaldra mína.  Það eru gífurlega margir sem hafa lent í nokkurskonar höftum, vegna umönnunar foreldra, eða tengdaforeldra, eða annarra einstaklinga sem á hafa þurft að halda vegna ástands síns.   Ég þekki enga sem neita að hugsa um ættingja sína, sem veikir eru, og ekki fá þá þjónustu sem þeim ber, við aðstæður sem slíkar.   Þekki engan sem ekki hefur rétt hjálparhönd, þegar þörf er.

   Við vitum einnig að það er greidd húsaleiga á öldrunarstofnanir okkar, sem koma þá í gegnum Tryggingarstofnunina, og margur öldungurinn sem hefur sjálfur séð um sín fjármál, fær allt í einu svokallaða vasapeninga, sem eru í lægra lagi, og hafa rök öldunga gegn þessu aldrei dugað.   Það hefur aldrei verið hlustað á rök þeirra, þannig lagað, öldungar hafa verið kjaftaðir í kaf, ef svo má segja.   Öldungur veit að hann gæti átt von á setningu, sem innihéldi athugasemd þess eðlis, að hann geti ´þá farið af stofnuninni, ef honum sýnist svo, þar sem nægir séu um hituna.   Sem auðvitað hefur verið vegna gífurlegra biðlista.

   Það er bara ekkert að marka þessa biðlista, það eru margir rangt metnir, þar sem ættingi vill alls ekki kvarta undan því að hann er að aðstoða fjölskyldumeðlim. Sá sem gætir einstaklings vill ekki kvarta fyrr en hann getur hreinlega ekki meir.  Það er hending, ef rætt er við aðstoðarmanneskjuna, sem oftast er kvenmaður, karlmenn eru yfirleitt afsakaðir í þessum efnum Aðstoðin vill ekki láta það spyrjast um sig, að hún sé ómannleg, og sé ekki eins og hinn miskunnsami Samverji var.     Aðstoðin kvartar ekki eins og áður er vikið að, fyrr en hún sjálf er búin, það er nú bara þannig, og við höfum séð, heimili þar sem sjúkingur heldur aðstoðarmanneskju fanginni, og hefur sjálf breyzt í sjúkling, jafnvel sem enginn tekur eftir.

   En ég hef bara verið að hugsa um mína kynslóð.  Lætur hún bjóða sér þetta?   Já hún er alveg vís til þess, allavega hefur sú kynslóð ekki látið heyra í sér.  Kannske þorir hún ekki, það er dyggð að kvarta ekki, dyggð að umbera meira en einstaklingi ber, og lengi má upp telja.

   En gott verður að fylgjast með kynslóðinni minn, sem hefur ekkert verið nema dugnaðurinn, og við viljum ábyggilega vera heima svo lengi sem hægt er, en einhvernveginn held ég að það geti verið mjög skemmtilegt að vera á Stofnun, og gott að fara inn meðan lundin er góð, því maður er manns gaman..................