Að ganga fram...............og þora.

          Í allan dag, hefi ég beðið þess að einhver prestur, gengi fram, og tilkynnti skoðun sína á biskupsembættinu í dag.

          Það vantar alveg í mig, að embættismenn, séu einhverji meiri menn, þegar að þessum tímamótum er komið, hjá vinnandi fólki.    Það er eiginlega synd þegar þennan þátt vantar í mann, því það er meiri hætta ókurtleislegri hegðun, þó maður mundi engan veginn ´ætla sér það.  Fyrir biskup í starfi, er þetta bara vinsamleg ábending.   Biskupinn á bara að draga sig út úr þessum ósóma, ég get ekki skilið afhverju ekki er hægt að skila biskupsembættinu, sem öðrum störfum.   Biskupinn var bara plataður, ekkert flóknara en það.    Við vorum öll plötuð, og það meira en lítið, Ól.Sk. bara svindlaði, orðið að svindla, hefur alveg fengið nýtt vægi hjá mér, og heiðarleiki fengið nýtt vægi, og orðið uppgjöf einnig.

          Að gefast upp í þessu embætti á þeim tímum sem eru í dag, virkar sem sigur í mínum huga, Sr. Karl, er mikil manneskja að mínu mati, ég hef alltaf haft álit á honum.   En að hirða upp og ætla að reyna leysa verk látins manns, sem var hans yfirmaður og vinur, er ekki hægt, það er enginn mannlegur máttur sem getur það, og á ekki að ætlast til þess af sjálfum sér né öðrum.

          Biskup, eins og allir vita, er ekki heilagur maður í Lútherstrúnni, sem betur fer, þessvegna á þetta bara vera auðveldara fyrir Biskupinn, og sjálfsagt, allt hefur sinn tíma, og allt hefur sinn endi. Enginn er hér sem segir að hann hafi ekki verið starfi sínu vaxinn, en hans tími er kominn, á erfiðum tímum,og það , og því miður, brakar í mörgum stoðum, stofnananna í dag, ekki bara Biskupsembættinu, það vitum við öll.