HEIMILI.. Vistheimili og heimili fyrir heimilislausa..............

   Flestum þykir afar vænt um heimilið sitt og hreiður, og upplausn þess þegar að því kemur stórmál hjá flestum. Hjá henni vinkonu minni sem ég nefndi í gær, kom þessi óskaplegi söknuður til fortíðarinnar sem hún var að sleppa, en ekki fyrr en á  elliheimilið kom. Söknuður til eiginmanns síns, sem hafði gefið henni heimilið að hennar mati, og minningar þyrluðust upp við hvern hlut. Borðið hennar skápana, og eiginlega alls.

   Þetta leystist ágætlega, og hún varð smám saman sátt við þetta, átti 5 börn, sem tóku að sér hlutina hennar og ætluðu sér að hlúa áfram að þessum minningum.

   En ekki eru allir sem eiga heimili, og eiga stundum fyrst almennilegt heimili, þegar á öldrunarstofnun er komið. Karlmennirnir á Njálsgötu heimilinu, líta ekki á Njálsgötuna sem heimilið sitt, ekki held ég það. Það vill nú svo til að ég á þar smáíbúð, og snýr grasbletturinn minn, ef grasblett skyldi kalla, gegnt Njálsgötuheimilinu.  Þessi grasblettur hefur svosem ekki verið til gagns, við höfum ekki hugsað mikið um hann, nema vera skyldi núna, eftir að þetta heimili var opnað, þessi smálóð, er nokkurskonar geymsla fyrir áfengi hinna heimilislausu manna, þar má finna bjór og fleira þannig. Tvær kippur voru í fyrradag, enda mánaðarmót.  Smáflöskur hafa fundist með hreinum spíra, við höfum brugðið á það ráð að hella úr þessum smáflöskum, en hirðum bjórinn ef hann er með innsigli, en einhvernveginn hefur maður varla lyst á að drekka hann.

   Þessar birgðir mannanna á Njálsgötunni eru nátturulega til þess eins að getað svalað sér á þegar út er komið á morgnana, en allir vita að menn í neyslu, eiga varasjóð einhversstaðar vel falinn, eitthvað smávegis til að dreypa á, greinilegt er að margir sem þarna dvelja ætla sér ekkert að hætta, við vorum einnig með einhverja stóla sem átti eftir að henda, og fannst mönnunum á Njálsgötunni og félögum þeirra huggulegt að geta setið þar og sumblað soldið, áður en inn var farið á Njálsgötuheimilið, eða þá smókað sig og staupað sig á birgðunum sem geymdar höfðu verið ágætlega í grasinu óslegnu.  En stólarnir urðu að hverfa, og var töluvert ónæði af þessu, því mikið var reykt og ilmurinn upp um glugga íbúa hússins.

   Þarna er ég svo heppinn að leigjendur mínir eru farnir að hafa vakandi auga með þessu, en það segir sig sjálft að þeir eru ekki í vinnu hjá Borginni, þannig að þetta er ekki þeirra verk. Okkur var lofað aukinni löggæslu þarna, en ekki hefur sést hræða frá þeim, síðan þetta var opnað, loforð ná ekki langt nú til dags.

   Það væri afar viðeigandi ef starfsmenn hússins, Njálsgata 74, slæddu næstu garða við það hús og á móti. Það er ekki nógu gott að þurfa binda sig við þessi ósköp.

   En Velferðarráð fær mínar bestu kveðjur, þar er talsverð vinna að baki, en enn meiri framundan.

Athugasemdir

[María Anna P Kristjánsdóttir, 5.9.2008 kl. 10:08]

Þessu fólki er vorkunn,og þurfa einhvern samastað,en ég hélt að fullt væri til af bóndabæjum sem eru að leggjast í eyði.Ég held að þessu aumingja fólki sem verður áfengi eða eiturlyfjum að bráð hefði gott af því að hverfa úr borginni.Ég held að það myndi hjálpa þeim að komast í annað umhverfi.

[Sólveig Hannesdóttir, 5.9.2008 kl. 10:59]

   Það var umræða um það þegar verið var að garfa í þessum málum, og niðurstaða borgarinnar var sú að þetta yrði að vera í miðborginni, og skil ég það vel, en það þarf að hafa gangandi lögregluþjóna þarna reglulega, það er jú barnaheimili handan við hornið.