TÍMAMÓT framhald......

   Það sem ég hefi safnað af drasli, og allt í þeirri trú að þetta væru afar verðmætir hlutir, og ef einhver hefur haft aðra skoðun, þá er það ástæðan sú að þeir,þau hafa bara alls ekki haft vit á þessum hlutum sem öðrum. Það er ekkert flóknara en það á mínum bæ. Undirrituð hefur mezta vitið þegar um er að ræða "hluti".   Sem að öllum líkindum, verða allir settir beint í gám þegar þar að kemur, eða þegar við hjónin förum yfir í handanheim.  Og sem fyrr......Nú verður sko að fara gera eitthvað í þessum málum!!!!!!, ekki með handanheim, það er eiginlega það eina sem ég get ekki stýrt, en hvað með þessa hluti sem hafa freistað mín til eignar.   Gamli koparketillinn foreldra minna sem hellt var uppá kaffið með. Gamla Vöfflujárnið hennar mömmu minnar, sem var nú þvílíkt smart að annað eins sást ekki þarna í Njálsgötuhringnum. Gamla kannan sem ég keypti í Kolaportinu, eftir að hafa gefið aðra í Kolaportið (sem mér fannst auðvitað ekki jafn góð).... en er jafnvel að sjá eftir núna, og svo framvegis.   Ég bara vona að einhverjir kannist við þetta syndrom, ruslakistusyndromið, eða öðru nafni draslara, sem heill útvarpsþáttur fjallaði um fyrir þrem árum og ég hlustaði á með miklum efasemdum. Ég kem til með að sortera og bjóða afkvæmum afganginn til eigu og vals.  Ég ætla að sjá til hvernig gengur.  Eiginlega kvíði ég viðbrögðum þeirra en......læt mig hafa það vonandi........

Athugasemdir

[Guðný Anna Arnþórsdóttir, 26.10.2007 kl. 23:14]

Jahérna, elskan mín, hvað margt er líkt með skyldum.....