BAKÞANKAR Karenar Kjartanssdóttur í Fréttablaðinu 28. ágúst

   Karen er sannkölluð hetja að þora að nota plássið sitt sem pistlahöfundur í Fréttablaðinu 28. s.l.,á þann hátt sem hún gerir. ég er svo hjartanlega sammála henni með það sem hún er að skrifa og er tímabært að skoða meðgöngu og fæðingu útfrá þessum fleti.   Kona á ekki að koma frá fæðingu með óþægilega reynslu og samviskubits yfir að vera ekki hlynt þessum áróðri um sem slíkum að fara tildæmis deyfiingarlaus í gegnum fæðingu.   Fjölbyrja á að fá að vera lengur á fæðingardeild, en aðrar konur.

   Mér hefur alltaf fundist ílla hugsað um konuna í þessu ferli, meðgöngu og fæðingarferli, ég hefi í reynd ekki alveg skilið þessar öfgar eins og þetta á að vera. Fæðing og meðganga, er eðlilegur hluti lífsins, influensa er eðlilegur hluti lífsins, það er eðlilegur hluti að taka þurfi endajaxl tildæmis eins og Karen nefnir, undir deyfingu.

   Kona á ekki að þurfa að muna fæðingu barns síns sem neikvæða reynslu vegna sársauka sem hún gengur í gegnum. Karen talar um hetjusögur, sem verið er að þrástaglast á frammi fyrir barnshafandi konum.  Hvað ég er innilega sammála henni, þetta er bara mjög pirrandi að vera að hlusta á þetta, og brýtur konur niður. Konur eru ekki allar eins í þessu ferli.  Sem hjúkrunarfræðingur hlynnt einstaklingshjúkrun, sem ekki er alltaf framkvæmanleg vegna peningaleysis deilda, þá hefur alltaf verið draumur minn að, sængurkona fái virkilega einstklingshjúkrun, og stefnan tekin á konuna, sem er í þessu ferli, ekki kannske sem sjúkling, en....hún er að fara í gegnum viðburð, og hvernig líður henni??????

   Mér er minnisstæð sú reynsla elstu dóttur minnar árið 93, það var fyrsta barn hennar og fyrsta barnabarn mitt.  Þetta var erfið fæðiing, gekk mjög hægt, og erfið upplifun fyrir okkur báðar, kannske sérstaklega mig þar sem ég sá að ekki var allt með felldu. En ekki skeggræði ég það frekar, en það var hreint út sagt mjög ófaglegt og hallærislegt, þegar að henni var komið og spurt " Hvort má bjóða þér glaðloft eða mænudeyfingu"???????????? Halló... vorum við komnar á bar, eða bakarí?? Konan 30 ára, og ekki verið á námskeiði, bjó erlendis og kom heim mánuði fyrir fæðingu, ég bara horfði á starfsmanninn, og á dóttur mína, bíddu hvað er í gangi var mér hugsað, og reyndi að taka ekki framí fyrir fólkinu.  Dóttir mín, svaraði, "ég veit ekki hvað er glaðloft, og þekki ekki mænudeyfingu".   Framhald fæðingar var langt í frá að vera eðlilegt, og þetta hefði engan veginn gengið ef um primitivar aðstæður hefði verið að ræða, því miður. En þarna var reiknað með öllu eðlilegu og svo framvegis, en það var langt frá því að vera eðlilegt ferli og svo framvegis.

   Það er eins og einhver markaðssetning sé á fæðingarferlinu, sem er ekki alveg öllum konum í hag, mér finnst þessi markaðssetning vera meira í þá átt að konur eigi að vera helmingi duglegri en þær hafa verið, konur eru svakalega duglegar á Íslandi, svo þetta er  eiginlega hálfgerð grimmd gagnvart duglegum konum sem eru bæði á vinnumarkaðinum, vinna þar fram á síðasta dag og ég tek hérna part úr grein Karenar. 

   Það er ekki nóg með að þær missi hálfpartinn umráðarétt yfir líkama sínum og þurfi að sætta sig við að ókunnugu fólki telji sér frjálst að strjúka þeim um kviðinn heldur eiga þær helst að missa vatnið í vinnunni og vera mættar þangað aftur eins fljótt og auðið er.   (tilvitnun líkur)

   Það er nokkuð til í þessu.  Nóg er af A 4 blöðum sem barnshafandi og nýbornum konum eru færð, en það er ekki nóg.  Það þarf að horfa á hverja konu sem einstakling, barnshafandi kona er ekki í eðlilegu ástandi að mínu mati,það vita allir, ég treysti mér alveg til að koma með rök fyrir því. Þær þurfa því mikla umhyggju, það vita allir.   Og fæðing á ekki að vera trauma, en hversvegna erum við að heyra svona margar sögur af fæðingum núna sem eru trauma í minningunni þeirra?

   Að mínu mati hefur orðið afturför í þessum málum, og ég vil að konan hafi val um hvort hún vill hafa t.d. börnin inni hjá sér endalaust meðan hún er á deildinni, og konan á ekki að þurfa að skammast sín fyrir að segja "Oh ég nenni ekki að hafa barnið núna, ég er svo þreytt".....

   (Undirrituð á 7 barnabörn, sem komu í heiminn, hvert á sinn hátt, 5 þeirra á skrautlegan, sem er tölfræðilega umhugsunarvert, sjálf á undirrituð 4.) Undirrituð hefur ennfremur starfað sem hjúkrunarfræðingur í 45 ár.

Athugasemdir

[Guðný Anna Arnþórsdóttir, 1.9.2007 kl. 17:39]

Orð í tíma töluð hjá þessari Karen - og þér líka. Það er á alltof mörgum sviðum reynt að ráðskast með konur .... m.a. með því að telja þeim trú um það að þær geti bara sprautað úr sér krökkum og farið að vinna strax aftur.....