LITLA GULA HÆNAN, FRAMHALD.

   Brauðið er ekki nógur gott svo ég prófa aftur á morgunn. Ég geri ráð fyrir að LIGH (skammstöfun á litlu gulu hænunni) hefði einnig prófað aftur, en mikið er nú annars veðrið fallegt.  Innflytjendurnir mínir hafa bara kunnað vel við daginn, og Vilhelm Þór nú Valsari frá og með deginum í dag kl. 1300. Hann þáði ekki Pitzuna sem verið var að bjóða hjá Völsurunum í dag.   Mér fannst það nokkkuð gott hjá honum hvort sem það var af feimni eða einhverju öðru, en ég auðvitað túlkaði þau viðbrögð að hann léti nú aldeilis ekki að láta kaup sig..... en Valsari er hann engu að síður    í bili    , ekki það að ég hafi vit á fótbolta langt í fra, þó svo ég hafi selt pylsur á gamla Melavellinum í nokkur ár, en mér fannst bara allt vera fullt af KRingum, en eins og við erum hér sannir austurbæingar er hann semsagt Valsari blessaður Portugalinn minn, og hann Sigfús Halldórsson hefði nú verið ánægður með þetta.

   Kem að lokum með eitt kvæði, eftir sænskan, Werner Aspenström:

   Blöðrurnar.

 

Blásnar voru upp sjö blöðrur

Sú áttunda sprakk.

Þetta var um haust.

Blómin voru niðurlút.

     Þýð. Jóhann Hjálmarsson, skáld.