Treysti mér ekki að setjast við sjónvarpið...................

            Mælirinn í þessum málum er fullur.     Ég dáist að Guðrúnu Ebbu, að geta setið fyrir svörum varðandi minningar hennar um föðurinn, jafnframt finnast mér orð, svo meiningarlaus, eftir þetta.

            Sumt er ekki hægt að fyrirgefa, ekki kann ég það mikið í Guðfræðinni að hægt sé að leggja á nokkurn mann að fyrirgefa ódæði sem þetta.   Í hæsta lagi, er hægt að vorkenna aumingjagang, og var manni það kennt, kannske getum við blessað, blessaðan aumingjann, sem var svo siðblindur, að er næstum einsdæmi í landinu, en jafnframt svo greindur að geta haft áhrif á undirmenn sína og helming þjóðarinnar.   Stjórnunaraðferðin, ekkert nema valdbeiting, sem beitt er allsstaðar, og persónuleikinn laskaður..    Hvernig gat hann leynt þessu? Komist upp með þessa andstyggð, og borið hökkul, sem merktur er táknum, alls hins besta í Kristinni trú, og alls sem best var gert í þágu trúar.

            Var aldrei iðrun í einstaklingnum?

            Vonaðist til að hún færi í sína gröf með leyndarmálið?´

            Gat hann bara setið með glans við Jólaborðið?

            Hvernig gat hann einnig gert kynbræðrum sín, að gengisfella þa svona svakalega'.?

            Guðrún Ebba þú ert hetja.