“Mašurinn fékk įfallahjįlp.......................Og hvaš svo????

    Akkurat, mašurinn fékk įfallahjįlp, segir ķ fréttum og  sišan ekki sögna meir, mįliš afgreitt, aš hįlfu fréttastofunnar allavega, og er ég žį ekki aš finna aš fréttastofunni, heldur žvķ, aš viš vitum ekki baun hvaš įfallahjįlp er.   Mašurinn fékk semsagt įfallahjįlp, į slysstaš, eša gosstaš, og hvaš er žį įfallahjįlp?????

   Allir vildu Lilju kvešiš hafa.    Į žeim įrum sem oršiš įfallahjįlp var fundiš upp var ekki žverfótaš fyri skošunum, og vitneskju, og snobbi fyrir žessu orši. og rętt var um įfallahjįlpina, hér og žar og żmis nįmskeiš hér og žar.  Enginn var mašur meš mönnum nema aš hafa žaš ķ ferilsskrįnni aš hafa fariš į eittthvaš sem heitir žvķ orši. Allavega aš geta sagt frį žvķ. Žaš var nś aldeilis meira.   En var einhver sem gat śtlistaš žaš?   Jśjś, žaš voru margir sem gįtu śtlistaš žaš, en žaš var nś bara "Common sense", sem ķ orštök voru lögš.  Žetta er bjargföst skošun mķn .

   Žegar snjóflóšin dundu yfir fyrir vestan, skynjaši ég einhvernveginn, aš žar voru orš ķ verki, žar var žessi hjįlp, sem einstaklingurinn gat veitt af kęrleika og nęrveru, žar įttum viš einnig sameiningartįkn.   Ég fylgdist algerlega meš öllu sem žašan kom, og žaš var einnig stórkostlegt aš Reykvķkingar skyldu hópast saman til kirkju, til samveru, og bęna til hins almįttuga.   Hver sem žaš er.................  Og viš sem engann įttu “ęttingja, gįtum einnig syrgt ķ hljóši.

   Sama upplifši ķ ķ Osló, eftir Śteyjarharmleikinn.   Žaš var mjög lęrdómsrķkt aš mķnu mati, og hentaši mér. Ég fór meš dóttur minni ķ mišbęinn, og samvera mķn meš barnabörnunum, ķ žögn, var eitthvaš sem var gott.

   En ég er stundum aš hugsa žessa dagana, stendur presturinn einn ķ žessari įfallahjįlp, ķ žessu hörmulega stórslysi, sem varš ķ Sandgerši?   Ég vona ekki, žvķ žaš er ekkert annaš en stórslys, žegar svona gerist ķ bęjarfélagi sem Sandgerši er.

   Mér er hugsaš til Sandgeršinga, mér er hugsaš til kaupstašarins Sandgerši, mér er hugsaš til prestsins.   Ég veit ekki hvernig į žvķ stendur, mér fannst ég žurfa aš fara žangaš, en skynsemin sagši mér aš ég hefši ekkert žangaš aš gera.   Mér hlżnaši um hjartaręturnar žegar ég heyrši, samstöšuna žar.

   Hugsum um žaš įfram, ekki gleyma žvķ...... 


« Sķšasta fęrsla | Nęsta fęrsla »

Bęta viš athugasemd

Ekki er lengur hęgt aš skrifa athugasemdir viš fęrsluna, žar sem tķmamörk į athugasemdir eru lišin.

Innskrįning

Ath. Vinsamlegast kveikiš į Javascript til aš hefja innskrįningu.

Hafšu samband