Tįknręnt?

   Žaš get ég ómögulega séš. Ekki meš nokkru móti.   Eiginlega er ég mjög fegin aš žetta skrifli, er horfiš, endanlega. Lįgkśran žarna var til skammar.  Illa gengiš um svęšiš, og ekkert sem minnti į söguna okkar į Žingvöllum, žar sem Öxarį rennur og viš treystum vor heit.

   Ein allsherjar lįgkśra sem žetta var, bśtasaumur, žar sem engu var haldiš viš, og fylltist hjarta mitt trega žegar ég drakk žarna kaffi. Eiginlega hafši ég aldrei lyst į žvķ. En umhverfiš yndislegt, og varš žaš alltaf endirinn aš breiša teppi į grund, og setjast žar viš Almannagjį.

   Einhverri lotningu fylltist ég žegar ég gekk um Almannagjį og rżndi ķ forn letur steina.

   Guš gefi aš okkur hlotnist aš halda žessum merka staš viš eins og hann į skiliš.

   NB. (Ég vil lįta selja innį gjįna, til aš eiga fyrir višhaldi vegna įtrošnings).


Bloggfęrslur 12. jślķ 2009

Innskrįning

Ath. Vinsamlegast kveikiš į Javascript til aš hefja innskrįningu.

Hafšu samband