Íslenska hippatímabilið..

Var það til að ráði??? var þetta ekki bara einhverskonar leikur??

   Því tímabili gleymir held ég enginn, en undirrituð var á kafi í barneignum, og uppeldi, og mörg okkar voru að rembast við að halda sig innan einverra marka, hvað varðaði norm, og ramma. Það var ekki auðvelt mál á þessum tíma, mér fannst heimurinn vera ansi óábyrgur og gat ekki me nokkru móti séð að umhverfið væri hagstætt til barneigna.   Ég er ekki viss um að foreldrum 68 kynslóðarinnar svokölluðu hafi alltaf liðið vel. Bylting gagnvart normum heimilis var þarna ennfremur, og margir foreldrar í endalausri baráttu við hassreykingar afkvæma sinna.  Foreldrar sem höfðu menntað sig vegna góðrar uppsveiflu í þjóðfélaginu eftir stríð.

   Foreldrar horfðu a þetta agndofa, og voru ekki allir hrifnir. Sjálf átti ég bara kornabörn, en ekki get ég sagt að stíllinn hafi farið fram hjá mér.  Hentu hassistunum sinum út. Sendu lögreglu á barn sitt ef kubbur fannst í vasa. Heimilin voru ekki þau sömu. Margt að varast, og mæður áhyggjufullar.

   Stúdentar að mótmæla í Frakklandi, og þetta þótti óskaplega fínt að stunda einhver mótmæli hér á Íslandi. Þetta fór ekki fram hjá neinum held ég en misjafnlega hrifin vorum við.

   Konur fleygðu brjóstahaldaranum, svo allt lafði, fóru að ganga í mussum og pokum, hárið slétt, smáop að framan, sem var svo dregið frá ef vel þurfti að sjá.

   Að vera borgari þarna var afspyrnu hallærisleg staða, en borgararnir áttu bara fullt í fangi með að halda þjóðfelaginu gangandi, meðan hippastefnan var sú, að sitja í mussu í öllu því sem tilheyrði, og reykja pípu, hassið keypt fyrir peninga borgarans.  Ég var mjög gagnrýnin á þennan tíma, átti vini sem aðhylltust þessa stefnu, þó ekki yrði ágreiningur milli okkar.

   Margt var þó rosa skemmtilegt..................