Dagur nýr varaformaður..................

   Þetta voru sgtórkostleg úrslit..

Dagur nýr varaformaður

ÚR NEYTENDABLAÐINU.

   Sígandi lukka er best

   Þegar horft er til framtíðar telur Ólafur Darri að þrátt fyrir mikinn vanda sé margt jákvætt sem gleeti hjálpað okkur: Þrátt fyrir hrunið erum við ein ríkasta þjóð í heimi og búum yfir miklum auðlindum, við eigum fiskinn í sjónum, orkuna í fallvötnunum og jörðinni og mikinn mannauð. Við getum því verið fljót að vinna okkur út úr vandanum. Samhliða því að við tökumst á við aðsteðjandi bráðavanda verðum við að ákveða hvernig við ætlum að tryggja hér stöðugleika og byggja upp góð lífskjör og öflugt atvinnulíf til framtíðar. Eitt af ´því sem hrunið hefur kennt okkur er, að við getum ekki komið á hér stöðugleika með því að halda í krónuna.   Við þurfum því að ákveða hvað kemur í stað krónunnar. Þar blasir við að innganga í Evrópusambandið og upptaka evru er langbesti kosturinn í stöðunni,       EF VIÐ FÁUM VIÐUNDANDI UNDANÞÁGUR Í SJÁVARÚTVEGSMÁLUM- OG LANDBÚNAÐARMÁLUM.(leturbr. mín)

   Þetta segir Ólafur Darri Andrason í grein í Neytendablaðinu mars s.l.

  

AÐ VERA ÚTKJÁLKALEGUR...............

Ég eins og fleiri, fór loksins á bókamarkaðinn, með vel herta teygju utan um budduna, sem þýðir að vel þarf að hugsa áður en framkvæmt er. Minnug eyðslusemi minnar í gegnum árin, og full af bótavilja.  Ég kom út með aldeilis feng finnst mér.  Ég kippti með mér bók eftir Dagnýju Kristjánsdóttur, sem heitir UNDIRSTRAUMAR, útgefin 1999, sem er safn greina og fyrirlestra. Margir vita að Dagný er bókmenntafræðingur, og rosalega mælsk og liggur ekki á sínu, og er bara óhrædd í skilgreiningum sínum.   Ég datt í þessa bók.  Dagný er auðvitað að fjalla um bókmenntir í þessu hefti, og í þeim kafla sem fjallað er um bókmenntir níunda áratugarins, í fyrirlestri sem ber nafnið HVAÐ GERÐIST.   En mergjuð eru skrif hennar.  Oft dettur maður niður í eina setningu, sem hittir svo í mark hjá manni að sú setning gleymist manni ekki. Ég minntist gamals pófessors sem ég sat í fyrirlestrum hjá, sem einatt hamraði á að við yrðum að geta sett fortíð inn í samtímann. Ég staldraði því við, þessar setningar Dagnýjar, í lokakafla hennar.

   Að lokum langar mig til að fara nokkrum orðum um það sem skrifað var um það sem skrifað var á níunda áratugnum eða bókmenntaumræðu tímabilsins.   Danski bókmenntafræðingurinn Kjell Gald Jörgensen segir svo:  "Eitt er það sem einkennir Íslendinga er hvað þeir eru útkjálkalegir. Það þýðir að þið teljið ykkur ekki þurfa að fylgja straumum meginlandsins, og þið getið haldið áfram að skrifa bókmenntir með Íslendingasögurnar sem fyrirmynd, og kennt bókmenntafræði útfrá fílólógíunni, en látið nýjar aðferðir og nýjar stefnur næstum því afskiptalausar". Þetta er nátturulega hárrétt hjá Kjeld og má segja að glöggt sé gestsaugað. Og kannske þarf ekkert gestsauga til að sjá hve landlæg andstaðan gegn fræðikenningum er á Íslandi, hve sterka andúð menn hafa á, að talað sé um táknun og táknkerfi.    (Tilv. lýkur)

   Það sem mér finnst við svo oft vera útkjálkaleg, við erum svo útkjálkaleg að það tekur engu tali, það er það sem ég er svo óánægð með í landanum mínum.  Við teljum okkur alls ekki þurfa að fylgja straumum meginlandsins, við höfum ekki tekið neinum framförum í þeim efnum. Þeir sem það gera eru í augum margra grobbnir, snobbaðir, yfirlætislegir og ég veit ekki hvað og hvað.

   Nei nei enga strauma frá meginlandinu takk, þetta eru allt fífl, og þeir sem það best vita eru þeir sem aldrei hafa hleypt heimdraganum..................................................

AÐ VERA STARFSMAÐUR...................

   Kolbrún, blaðamaður Moggans, hefur nú greinilega verið á fundi með sínum stjórum, og hefur nú bara tekið á sig rögg og eins og ég sé það hefur hún nú loksins séð að nauðsynlegt var að breyta um stíl, og svona til að sýnast að taka sinn flokk smávegis í gegn.

   Henni tekst þetta vara ágætlega í dag, en einhvernveginn sér maður í gegnum skrifin, að ekki nokkur meining er á bak við þessa vægu gagnrýni, en það mátti reyna.

   Annars hef ég alltaf gaman af Kolbrúnu, og þá meina ég gaman.

AÐ KJÓSA HRUNIÐ.........................

   Bara benda þeim á sem ekki máttu vera að því að lesa Fréttablaðið í gær...................

   Greinina hans Guðmundar Andra Thorssonar í því blaði.

AÐ GEFAST EKKI UPP..

   Núna, og hugsa bara "Þetta lagast", halda áfram að kjósa Sjálfstæðisflokkinn, og horfa út í himinngeiminn,  fyrirgefa þeim, sem virkilega ætlast til að þeim sé fyrirgefið, eins og smábarni, og lofa þeim sem biðjast fyrirgefningar að halda bara áfram.   Já já, allt í lagi, ok þá..........  Ef fyrirgefningarbeiðni er ekki merkilegri en það, þá er ég með alrangan skilning á fyrirgefningarhugtakinu.    Fyrirgefningarbeiðni pólitísks afls í aðstæðum sem okkar, ef algert virðingarleysi fyrir því hugtaki, og fyrirgefningunni sem slíkri, og þá manneskjunni í leiðinni.  Ég er auðsæranleg um þessar mundir innan pólitisks ramma umræðna, og er sár út í heilan flokk sem ætlar bara að biðjast fyrirgefningar og halda svo áfram með partýið.   Ég sem ætlaði að biðja heila þjóð afsökunar á því að ég hefði kosið þennan flokk, of lengi.  Fór einhvernveginn  að asnast til að kjósa flokkinn, þar sem önnur öfl í pólitíkinni gliðnuðu, fannst mér.

   Í dag sé ég að það eru fleiri sem geta stjórnað þessu landi okkar en D-listinn, við eigum ógrynni af afar góðu fólki, og við erum öll gott fólk. Allir eru í eðli sínu góðir.

   Í dag er mikið atriði hverjum við treystum, og við getum ekki treyst þeim flokki sem teymdi okkur þessa leið, öðruvísi en undir stjórn annars hóps.   Enginn er þó að segja að D-listinn hafi á einhverjum þrjótum að skipa.  Það er svo leiðinlegt þetta skítkast, og eiginlega mjög gamaldags.  Þetta var í hátísku fyrir 40 árum, í eldhúsdagsumræðum útvarpsins, og í dagblöðum þess tíma.  Jafnvel menn hötuðust vegna andstæðra skoðana í pólitík.

   Það er bráðnauðsynlegt að skipta núna.................................................. eftir áralanga stjórn hægri aflana.

ÞAÐ KEMUR MÉR Á ÓVART.....................................

   Hversu húsbóndaholl við erum, ég vil ekki trúa því á þjóð mína að hún ætli að styðja Sjálfstæðisflokkinn í þessum kosningum, við getum ekki verið þekkt fyrir það, við getum ekki verðlaunað þessa stjórn sem hefur hegðað sér með þeim eindæmum sem hún hefur gert.

   Sjálfstæðisflokkurinn verður að bíða afhroð, og það mikið, svo hann skilji hversu óánægðir margir eru.   Ef Sjálfstæðisflokkurinn bíður ekki afhroð, er það aldeilis saga til næsta bæjar.  Við erum búin að gera okkur að fíflum, og tapa trausti, og höfum öðlast vorkunnsemi hjá þeim þjóðum sem vilja okkur best.   Það er núna sem við verðum að ganga að kosningakössunum, með minningar liðinna mánuða í huga.   Það er stundum ekki hægt að fyrirgefa, og alls ekki á þessu stigi hinnar sálfræðilegu kreppu fólksins okkar.

VIÐ VERÐUM ELDRI BORGARAR......................

   mEÐ ALLA OKKAR REYNSLU ALLRA ÁRANNA, VERIÐ LENGUR FLOKKUR SEM EKKI STYRKIR JAFNMAÐARMANNAFLOKK.

   Við getum ekki stutt hægri flokk eina ferðina enn, það er að segja þið sem hafið stutt íhaldið, við getum ekki lárið það spyrjast upp okkur nema við viljum vera svona í einhverri íhaldsklíku, sem er óskaplega ánægð með að spila bara á spil, dansa á milli, lesa í hringjum, að ég tali nú ekki um að sauma út, í hópi. Elskurnar látum kveða meira að okkur í kringum þessar kosningar, við getum allavega stutt kosningaskrifstofurnar, henna Jóhonnu, það er ekki svo lítil afbrýðiseminn í hennar garð núna.

   Eldri borgarar, brettum upp ermar og hjálpum til, takið ykkur frí frá tómstundunum  og það eigi síðar en strax, því við verðum að halda uppi dampi í þessum málum, við höfum svo skemmtilega reynslu, og elskurnar mínar losið um pólitísku höftin sem mamma og pabbi áluð ykkur í, og komið í samfylkinguna til að standa við hana Jóhönnu, elsku drífið ykkur nú er lag.

Það skiptir nefnilega máli hvað maður gerir.....................

   Því miður er það svo.  Í dag skiptir það gífurlega miklur máli, þetta hvað maður gerir,ekki endaluaust hvað maður segir, eða sagði, hér og þar, á einhverjum tímapunktum, sem eru liðnir, það er búið að skipta  okkur öllu, í okkar þjóðfélagi síðan í október. Því er svo komið í dag eins og allir vita.

   Sjálf er ég búiin að hafa verulegar áhyggjur af starfslokum Davíðs. Það er ekkert hægt að vera skoðanalaus í dag, eða yppta öxlum.

   Jóhanna er ekki sjálf að steypa Davíð af stóli, eins og einhversstaðar var nefnt.  Hún er bara ekki þannig að mínu mati.  Jóhanna er að fara að vilja fólksins, sem búið er að krefjast þess, af fullum krafti í margar vikur.

   Það var endalaus þöggun í margar vikur, og forkólfar heppnir að fá Stórubrandajól í ofanálag, til að geta ýtt á undan sér ákvörðunum, og viðtölum sem við hefðum viljað þá.  Því miður nýttust ekki Stórubrandajólin hjá landsmönnum flestum.   Það biðu allir.  

   Varnarviðtalið hans Davíðs var gott, hann kom a vissu leiti sem sigurvegari frá því, það var ágætt að svo fór.   Enginn er ánægður með að þurfa að víkja manni frá störfum.  En eins og Guðlaugur sagnfræðingur sagði í Kastljósi gærdagsins, er það illa skiljanlegt, að stjórn bankans skYldi sitja endalaust.    Það áttu allir að fara.   Það er það sem er svo óttalega pirrandi að horfa upp á þessa þaulsætni.

   Annar möguleiki var að ráðamenn fjármála hefðu verið kyrrsettir í landinu, og gert skylt að afgreiða ýmis mál, hvert af öðru.  Og fengnir erlendir fagaðilar til að leita lausna, til dæmis, einn frá Finnlandi, annan frá Noregi, og þann þriðja frá Þýskalandi.

   En nú er eiginlega komið nóg, og ekki öfunda ég ríkisstjórnina, að þurfa að standa í þessu, hákar á hverju horni, og aðrir sem hlakka til að vinna í kosningabaráttunni, nú reynir á...............

Depurð þjóðar..................

   Ég verð svo vör við það.

   Verð vör við það hjá manneskjum, sem ég hélt að ekkert biti á.

   Finn það hjá manneskjum, sem aldrei nöldra.

   Sé það á manneskjum sem aldrei væla.

   Og kannske finnur maður það akkurat hjá þeim, sem eru ekki sívælandi, en hafa ríka ábyrgðartilfinningu fyrir samferðamönnum sínum.

   Ég skil það vel, mjög vel.

   En ég skil ekki þau, sem ætla að kjósa þetta yfir sig aftur, nema ég hugsi um hversu ríkt er í okkur að vera hliðholl valdi, sem innst inni þurfum að líta upp til.

   Við höfum ekki breytt neinu síðan kóngur var yfir Íslandi, 1850.

   Er það ekki bara það sem við viljum?

   Dýrkað Jón Sigurðsson í stað Danska konungsins??

   Hvaða sjálfstæði erum við að missa?????

  

 

   Ég segi bara si svona.........i