HVERNIG EIGUM VIÐ EIGINLEGA AÐ FARA AÐ ÞVÍ????

   Það er nefnilega miklu auðveldara um að tala, en í að komast. Eins og ég sé þetta þunga mál, þá er þetta langtímaáætlun, og gerist ekki á einu kjörtímabili.  Það má segja að þetta sé skipulagsmál, eins og flest stórmál sem hrinda þarf í framkvæmd.  Eins og alltaf er um að ræða fjármagn, vilji og hugarfarsbreyting  .Fjármagnið er til, viljann þarf að opinbera, og hugarfarsbreyting verður að koma, þessi hugarfarsbreyting verður að koma frá einstaklingum, og stefnubreyting í kjölfar frá ráðuneytum.

   Ekki vilja allir eldri borgarar eldast heima síðasta spölinn, og kjósa að fara á vistheimilin, það er alkunna vonandi, að fyrir 15 til 20 árum keypti fólk sig inn á stofnanir, og voru þar stórar fjárhæðir sem voru lagðar til. Það hefur sem betur fer breyst, og ég upplifi þessi fjárútlát aldraðra einstaklinga til vistheimila, sem smánarblett á heilbrigðismálum þjóðarinnar, en fortíð verður ekki breytt.

   Fjármagn er til, það verður bara að flytja það til, það er nóg af peningum í landinu, kannske eru þeir bara á röngum stöðum, í röngum vösum.  Okkur á ekki að vera alveg sama í hvað skattar okkar fara í, gaman væri að hugsa að því einhversstaðar fyrr á lífsleiðinni, og gott ef við hefðum skoðanir á því.

   Vilji? Ég veit auðvitað ekkert um vilja, hvorki einstaklinga né kerfis, en vilji einstaklinga er misjafn.

   Hugarfarsbreyting???  Já, það liggur á henni, það liggur á því að koma með hugarfarsbreytingu hjá bæði öldruðum og hinu opinbera.  Aldraðir, sem eru auðvitað aldraðir þar sem þeir hafa ekki fallið frá, er ekki einhver óvæntur sjúkdómur, hann er í mesta lagi hrörnun á ýmsan máta og misjafnan.

   Við sem erum eldri núna, verðum að gæta okkar á því að vera ekki í afneitun varðandi aldurs, það er auðvitað sjálfsagt mál, eða eins og Pétur mágur minn sagði: Svei mér þá, ef þetta er bara ekki að ganga!!!!

   Það er óþarfi að láta hugfallast þó aldur komi yfir mann, það er svo margt gott að baki. En það er ekki svo einfalt að hugsa þannig, það er eins og allir vita dagleg vinna, og eiginlega stærsta verkefni hvers manns, þessvegna hef ég gífurlegan áhuga fyrir því að öldrunarsálfræðingum fjölgi, og ætti að markaðssetja þá vel, og tryggingarstofnun ætti að taka þátt í kostnaði, þetta yrði meðal annars í pakkanum -hugarfarsbreyting-

   Góðar minningar eru ekki alltaf efst í huga aldraðra, og ég haft þá skoðun í 25 ár að mikil hjálp gæti komið frá sálfræðingum, við að leysa og sortera lífssögu einstklinga, sem enn eru í kreppu, sem oft magnast þegar inná stofnun er komið.  Óleyst og falin mál oft í rembihnút þegar inn er komið, og eða þegar vangeta verður vegna aldurs, til að vinna úr áföllum. Þar vantar tilfinnanlega hjálp.    EN ÉG VEIT SAMT EKKI HVERNIG VIÐ EIGUM AÐ FARA AÐ ÞESSU ÖLLU........................................................................

AÐ ELDAST MEÐ REISN.

   Hverjir hafa ekki séð þessa setningu, eða heyrt í gegnum árin. Þó aldrei eiins og þegar kosningar eru í nánd og frambjóðendur keppast við að bjóða hin og þessi gylliboð, til þessa stóra hóps, sem er til staðar í hvert sinn, þe eldri borgara.  Ég verð að segja eins og er, að mér eiginlega orðið ofbýður þegar ég sé þessa setningu á prenti, að ég tali nú ekki um þegar hún út ur munni þingmanna kemur í eldhúsdagsumræðunum, og eða borgarfulltrúa.

   Ekki alls fyrir löngu las ég í fréttablaði klausu frá einum ráðherra og von væri á og búið að samþykkja ákveðinn fjölda hjúkrunarrýma, man því miður ekki töluna, en man þó að mér fannst þetta vera töluverð aukning, og það á einu kjörtímabili.  Ég verð að viðurkenna það, að ég get ómögulega séð annað en að þetta séu fyrirfram svikin loforð. Ég verð alltaf jafn standandi hissa þegar ég sé þessi ósköp endalaust, og þá vegna þess að ég upplifi þetta sem algert óraunsæi.

   Það er ekkert að eldast með reisn, að láta segja manni svoaAna vitleysu. Ég vil ekki trúa því. Það er ekki verið að gera neinum gott með svona bulli. Það eru sjálfsagt margir sem býta á þetta agn, og prísa þann frambjóðanda sem veifar þessu, sem er ekkert annað en stagl, aftur og aftur.

   Víst er það rétt, að það vantar hjúkrunarrými, en einhver gefin loforð, tengjast alls ekki hugtakinu að eldast með reisn, það vitum við öll, en þessar setningar "Að eldast með reisn", og "Búum öldruðum áhyggjulaust ævikvöld", eru að verðna svolítið lúnar, svo ekki sé meira sagt.

   Það er ósköp huggulegt að vita að næg hjúkrunarrými eru til staðar. En bíða þau, bara si svona?

   Þau bíða nefnilega ekki, og það veit hver heilvita maður, sem þarf að kaupa vöruna, og það er ekkert víst að við séum alveg vitlaus í að kaupa þessa vöru.  Þetta verður allt að hanga saman. Ég á mjög erfitt með að sjá að þetta gangi, í einum hvínandi hvelli eins kjörtímabils.

   Ég verð að segja eins og er, að samhengi okkar í öldrunarmálunum, er afskaplega lélegt, og við erum svo blind á það sem heitir velferð í þessu þjóðfélagi, erum í nýju fötum keisarans endalaust.Það sem ég held að haldi reisn einstaklingsins, er það að hann ráði sjálfur degi sínum, þannig lagað, það er að hann sé heima, eins lengi og hægt er.  Þá er komið að því eldfima máli, íslenskur einstaklingur getur því engu ráðið, eins og málin hafa staðið, undanfarin ár, og eru í afar lélegu ástandi í dag. Ég geri mér fulla grein fyrir því að ég er að taka töluvert "upp í mig", en þar sem ég hefi talsverða reynslu í þessu, og það "beggja vegna borðs",stend ég fast á þessari skoðun.

   Það er nú einu sinni svo að, í þessum málum, eins og öðrum, er gífurlegt misrétti. Mér finnst ég hafa tekið eftir því í þessum áðurnefndu loforðum, sé hugtakið heimahjúkrun, eða stuðningur við aldraða í heimahúsi, er svona í smáa letrinu, hjá loforðasmiðunum, hér í Reykjavík. Ég held því fram að aðkoma að þessum málum sé talsvert betri á landsbyggðinni en í Rvík.

   Það hefur verið erfitt að fá fullnægjandi aðstoð í heimahús, ég treysti mér til að rökstyðja það. Það hefur ekki alltaf verið spurt um skoðanir einstaklingsins um hvernig og hvað á að gera. Það hefur verið treyst alfarið á ættingja einstaklinganna, ég segi alfarið, sem er engan veginn nógu gott.  Þá er ég ekki að meina að ættingjar eigi ekki að koma að málum aldraðra, því fer fjarri að ég haldi því fram, hinum þiggjandi einstaklingi, hefur verið boðið upp á eitthvað kerfi, sem er vara sem verið er að selja því, þannig lagað. Einstaklingurinn verður þá að taka því sem að honum er rétt, og ekkert múður.

   Það virðist vera vöntun á samstarfi, í þessum samningum við heimaaðstoðina.  Reglur er eitthvað sem verður að hafa í svona starfi, en slæmt er ef forræðishyggjan nær yfirtökum.  Fyrir öldung sem vill vera heima, gengur það þvert á hugtakið að eldast með reisn, þessa blessuðu setningu, sem er í raun algerlega ofnotuð.

   Að eldast, er ekki eitthvað sem kemur eins og vírusfaraldur að fólki, það er eitthvað sem við eigum öll von á, og liggur fyrir með auknum árafjölda. Stundum er þetta eins og enginn hafi átt von á þessum ósköpum, hvorki öldungurinn sjálfur eða ættingjar hans, mér hefur stundum virst það, en sem betur fer opnast augu allra fyrr eða síðar, en oft of seint.  Það er kannske einkennilega til orða tekið að segja að augu opnist of seint fyrir elli kerlingu, en þannig er það.  Of seint gæti þá verið að öldungur hefur ekki viljað tala um framtíð sína við ættingja, jafnvel af því honum finnst hann ekki eiga framtíð, eða vill ekki leggja það á afkomendur sína að vandamál sé í aðsigi, vegna aldurs, og jafnvel vanmættis.  Þessvegna á að vera sjálfsagt að félags- og heilbrigðiskerfi landsins, sé í viðbragðsstöðu gagnvart öldungi, heilsugæslustöðvar eru með sögu allra einstaklinga, og þurfa ekki annað en að athuga kennitölu, og ætti við ákveðinn aldur einstklings að vera vettvangsheimsókn frá heilsugæslustöð, ekki bara bíða eftir neyðarkalli ættingja, sem er í kreppu vegna óviðráðanlegra aðstæðna, og rétt þorir að kvarta..   Það er ennfremur til setning "En hann er svo hress", sem er frámunalega leiðinleg, og afar ófagleg, þó oft sé hún á vörum fagaðila.

   En mikið þætti mér varið í þann stjórnmálamann, sem legði megináherzlu á að sem flestir gætu búið heima, sem lengst....

   En svo er spurningin, HVERNIG FÖRUM VIÐ AÐ ÞVÍ???

 

 

MEINLEG VILLA,,,,

Þarna vantar orðið KVENNA... inní setninguna.

MINNISVARÐI Í NARVIK, NOREGI, sem ekki voru í lífeyrissjóði.......

Þessar konur eru á leið að bryggjunni, til að taka á móti sínum mönnum, sem tóku að sér það erfiða starf að vera fiskimenn á sjó, þær áttu allt sitt undir atvinnu manna sinna, skyldu þeir koma, alla vega hafa þessar konur séð sína menn, gleðin er slík í myndinni.

   Þessar konur voru örugglega ekki í lífeyrissjóði, þær hafa ennfremur ekki getað verið í námi með sinni vinnu, þeim var ekki einu sinni skammtað á efri árum, og þess vegna ekki hægt að draga af þeim aftur.

   Þær voru ekki í neinu stéttarfélagi, þessvegna útilokað að fá út úr ríkiskassanum fé til óábyrgra athafna.

   Þær hafa örugglega ekki verið í bæjarstjórn.

   Þær eru greinilega ekki í fötum sem keypt eru út á krít, ríkiskassans.

   Ég geri ekki ráð fyrir því, að þær hafi haft efni á að borga sig inná öldrunarstofnun, hvað þá geta valið um stað þess eðlis.

Ég geri fastlega ráð fyrir að þær hafi ekki getað séð fram á ævikvöld án áhyggna. 

En ég er einhvernveginn svo viss um að þær eltust með reisn.

 

SUMARFRÍ..............................

 Á meðan allir voru á flækingi hér og þar, tók Baldvin sér sumarfrí á Íslandi, og auðvitað með stæl, eins og honum er lagið. Í góða veðrinu, bæði á Þingvöllum og í Hrútafirði, gott ef ekki Borgarfirði líka.

MINNISVARÐI

Adam og Eva, á bökkum Akersár í Noregi.

MISMUNANDI MINNISVARÐAR

Minnisvarði í Suður Noregi, athyglisverð túlkun, ég minnist ekki að hafa séð hér neinn minnisvarða þessum líkan, um verk kvenna, í gegnum aldirnar.  Við Íslendingar eigum það til að vera óraunsæ, Oft erum við svo upphafin eitthvað..Þessi er frá Portugal, falleg ég þarf að athuga hvað þetta er, en gæti verið óður til tónlistarinnar. Frá Portugal, þarfnast ekki skýringa.

Fólk víða að.

  Á meðan Anna málar bílskúrinn sinn í Drammen, Noregi bláan, er Jóhanna að borða bláan ís í Portugal, og Vilhelm að fíflast með Antonío Anica fóstra Gullu í Leiria, Portugal.

Í PORTUGAL

    Á sama tíma, voru þau Jóhanna og Vilhelm, með föður sínum í Portugal, að kíkja á ættingja sína þar.Jóhanna syndur eins og selur.Þau systkin, með Joao Marío, og   Og Villi hér, með nýju sólgleraugun sín, og candyfloss

HLAUPABÓLA

Salvör Sesselja brá útaf venjulegri hegðun, og fór að verða ergileg og lystarlaus. Skýringin var hlaupabóla sem út kom um allan skrokk.Hún var fljót að hrista af sér slénið, og brá á það ráð að setja upp þetta svitaband sem hún hirti upp einhversstaðar í íbúðinni. Við héldum henni inni í nokkra daga, en dvöldum úti á svölum í mátulegum hita, með þokuslæðingi, og var alltaf sami krafturinn í henni.Við ýmiskonar tiltektir, hér og þar.