RAUNSÆI..............VONLEYSI......

   Ég er svo heppin að hitta margt fólk, og ég mjög heppin með það fólk.   En ég hef eins og allir heyrt margar túlkanir á ástandi okkar í dag, margir enn mjög reiðir, og sárir. En enn, eru allavega viðbrögð í gangi. Sjálf sveiflast ég soldið, en hef ekki áhyggjur af því.   En maðurinn sem ég mætti í gær, var ekkert að sveiflast,  hann hafði sem flestir karlmenn horft á fréttaskýringarþátt og ég fékk eiginlega áhyggjur af málunum, þar sem ég veit að hann er ekki eini maðurinn sem er svona raunsær.

   Þessar hamfarir höfðu sett þennan bjartsýna mann í eihvern gír, sem ég hafði aldrei séð hann í.   Gír sem fjöldi landsmanna er í.  "Hvernig heldurðu manneskja að þetta verði til dæmis í febrúar?" ha", ja ég var nú ekki farin að hugsa svo langt, kannske bara ekki treyst mér til þess, enda óttalegur héri í svona fjöldakrisumálum, hef aldrei lent í þeim. En þessi maður hafði heldur aldrei lent í fjöldakrisumálum.

   "Hvernig heldurðu að þetta verði í febrúar þegar allir eru búnir að vinna uppsagnarfrestinn sinn?"

   Ég hafði ekki hugsað svona langt.

   "Hvernig heldurðu að það sé að eiga börn, sem maður er búin að skuldsetja?"

   "Ég hafði heldur ekki hugsað svona langt?"

   "Og veistu það Sólveig að það er búið að hneppa fjöldan allan af Íslendingum í fangelsi!"

   "Ég var heldur ekki farin að hugsa svona langt.

   "Já fangelsi, ég er til dæmis í skuldafangelsi, ég kemst ekki útur landinu, húsaleiga hjá mér greiðir ekki íbúðina mína, þó ég vildi væri það engan veginn lausn, bara að fara úr öskunni í eldinn, ég kemst ekki vegna pokans sem ég ber."

   "Ég var eitthvað að draga úr og í, segja að það væri verið að finna lausnir, og þar fram eftir götunum, og ég vil trúa því að það sé verið að því, og þá á heiðarlegan hátt, sagði honum að ég vildi bara ekki trúa því að einhverjar lausnir væru í sjónmáli í febrúar.

   Á meðan ég var að umla þetta, fann ég að ég var bara langt frá því að hafa nokkur rök fyrir því sem ég var að segja, og fékk þó nokkrar áhyggjur vegna þessarar bjartsýnu kynslóðar, sem hafði verið svikin.

   En enn eru kurl að koma til grafar, sem betur fer, og vonandi koma þau fleiri, það finnst mér vera það sem bjargar okkur, að rífa niður í smáeindir, og setja uppá borð. Þá fyrst getum við farið að raða upp, úr því sem komið er getum við beðið í smátíma, það er svo oft það erfiðasta að leita að og finna grunnorsökina.  Vonandi höldum við þreki til að byggja upp, en eitthvert vantraust hefur sáð sér í hjörtu margra manna sem eiga það ekki skilið.

  

Þú ert þó ekki komin í lopann...............................

Svei mér þá ef ég nenni þessu eina ferðina enn," sagði vinkona mín eins sem er 11 árum yngri en ég. En ég veit að hún nennir því, en ég hlustaði enn frekar.   Ég nenni ekki að fara spara eina ferðina enn.

   Ég sparaði fyrir 40 árum þegar ég fékk vasapeningana mína, sparaði áður en ég fékk bílprófið, sparaði nýgift, sparaði þegar ég eignaðist börnin, sparaði þegar við byggðum íbúðina, sparaði þegar ég fór í sérnámið mitt, og svona heldur þetta endalausst áfram, sagði hún við mig í símann, en þessi kona hefur alltaf kunnað "að fara vel með", gætt hófs, og ég hef oft reynt að taka hana mér til fyrimyndar.    En ég hafði tekið eftir ákveðnum tilslökunum hjá henni í þeim efnum, hún var til dæmis farin að fara í nokkuð góð sumarfrí, sem máttu samt ekki styttri vera.

   "Ég nenni þessu ekki eina ferðina enn" sagði mín kona.

   Hún var samt ekki eins mikið reið og þegar kerfið hrundi, þá talaði ég við hana frá Noregi, þar sem ég treysti oft hennar pólitíska nefi.  Hún var samt ekki alveg eins reið,núna, og var í raun komin í sparnaðargírinn, þar sem hún er ábyrgur einstaklingur, osfrv.

   Ég heyri Sigga mín að þú ert komin í gírinn, gengur í það að bjarga málunum, allavega reynir þú eins og þú ert vön, Sigga mín. ´Ég þekki þig ekki af öðru.

   ÞÚ ERT ÞÓ EKKI FARIN AÐ PRJÓNA ÚR LOPA'?????????  varð mér að orði, eftir lopapeysuviðtalið fræga sem ég las, mér fannst langt gengið ef hún Sigga mín færi að prjóna úr lopa.

   Konan sú arna, er farin að prjóna úr lopa, og það meira að segja kjól.

   Hún virðist vera snögg að fara í gegnum andlega kreppuferlið.

   En ég veit samt að hún er pirruð............................

   Og ég veit að hún nennir þessu eina ferðina enn....................

   Undirrituð er ekki komin á lopastigið, er samt að myndast við garnið áfram, með smátt og smátt aðferðinni, það eru litlar flíkur í senn.

   Hentar mér.

  

 

PATTSTAÐA.......

   Það er greinilega pattstaða í landinu. Það eru hreint út sagt hörmulegur fréttaflutningur í fjölmiðlum, sem segir mér það, að það er bara ekkert í fréttum hér í heiminum, til okkar annað en þessi óværa.   Æsingur í einstaka spyrlum sjónvarpsins, þannig að halda mætti að við verðum fyrir sprengjuáras ekki bara á morgunn, heldur strax, og spyrill á góðri leið með að fá asthmakast í beinni.

   Ég er ekki að segja að ríkja eigi þöggun í fjölmiðlum, en fyrr má nú aldeilis fyrr vera, það er ekki verið að gefa þeim einstaklingum sem mest þurfa á að halda núna, neina einustu bjartsýni, akkurat enga, það er allt kjaftað í kaf, algerlega.   Ástandið er slæmt, og biðtími núna afarslæmur fyrir skuldsett ungt fólk.  Ég upplifði kastljósið í kvöld ótrulega "simpilt".  Hvaða stigi erum við á??????

   Í pattstöðu verðum við að vona, allavega reyna að verið sé að bæta eitthvað með viðræðum hingað og þangað, ég vil allavega reyna að trúa því í dag.   Auðvitað er búið að koma okkur á kaldan klakann, í orðsins fyllstu, en ég fyllist einhverjum kvíða þegar ég finn að unga fólkið er enn svona vonlaust og reitt, ekki bættu tölfræðilegar upplýsingar kvöldfrétta fyrir ýmsum í kvöld.

   Þessi pattstaða er allsstaðar, og eiginlega staða sem við verðum einnig að fara öll í, ef fólk á að hafa þetta af, þá er ég enn að vísa til yngri kynslóðarinnar, sem því miður er enn á reiði og áfallsstiginu. Það er skiljanlegt, "Hefur hún tíma til að bíða?????" Eða hvað????

   Ég kom á hárgreiðslustofuna mína í dag, og hitti mínar yndislegu konur, sem spurðu um leið og ég kom inn "Hvað segirðu gott??"  Og ég svaraði þeim til "Að ég segði bara allt gott", nú það var eins og þær hefðu ekki heyrt þannig tilsvör í marga daga, og ég sjálf var bara búiin að gleyma ástandinu, það var flott veður, og svo margt sem var í lagi, sem afvegaleiddi mig frá pattstöðu sem ég gat engan veginn ráðið við, og verð að vera í, að mínu mati.

   Auðvitað hefur unga kynslóðin engan tíma til að bíða lengi í þessari pattstöðu, hún þarf jákvæðar upplýsingar einnig, hún á kröfu á það, ekki bara að allt sé að fara fjandans til.

   Að gleyma á þessu stigi ferlisins, og ætlast til þess að fólk gleymi, er óréttlátt, og virðingarleysi, við megum til með að muna, og halda áfram að muna þessi ósköp. Unga kynslóðin er ábyrg kynslóð, og hún á ekkert að gleyma strax hvernig komið er fram við hana.  Ég þekki ekki óábyrgt ungt fólk, og ég eiginlega finn soldið til sektar gagnvart henni, að ég skyldi einmitt vera af þeirri kynslóð, sem olli þessum ósköpum, og eins og margir trúði og treysti. En hún verður að fara í pattstöðu um sinn.

   En það sem mér fannst slæmt að heyra að Jón Ásgeir ætlaði að kaupa svona stóran hlut í Árvakri.

   Ekkert almennilegt pólitískt blað er til, vantar Þjóðviljann, Tímann, og eiginlega vantar alveg Morgunblaðið líka.

   Svona var þetta víða, til dæmis á Spáni og Portugal endur fyrir löngu, svona hreinsunarstefnu hjá dagblöðum.

ER NÚ BLESSAÐUR DRENGURINN AÐ KOMA ÚR VINNUNNI........

   Hugsaði ég í hvert skipti sem þotan flaug yfir húsið mitt, en það er í beinni fluglínunni.  Þetta var daglega, og oft fleiri en ein.  Þetta voru bara ekki svo ljótar flugvélar, en þær ollu töluverðum hávaða og mengun, en þetta var bara eitt af því sem komið var, menn unnu í útlandinu, og þurftu auðvitað að komast til og frá.

   Á sumum dögum flugu margar, stundum fáar, en alltaf einhverjar, og ég vissi alltaf hversu lengi þeir unnu þann daginn, hjá því var ekki hægt að komast, ef ég var á annað borð heima.

   "Ja eitthvað hefur verið að gera í dag, sagði ég við sjálfa mig, þegar seint var komið, að ég tali nú ekki um þegar flogið var utan á laugardögum líka. Ég hugsaði hversu einföld persóna ég væri mitt í þessum látum, kannske bara stundum í mínum eigin litla heimi að moka.

   Þetta pirraði mig aldrei, einhvernveginn vandist maður þessu, og í hæsta lagi með hótfyndni, í þá áttina, að það væri nú aldeilis munur, sérstaklega þegar ég var með gesti sem komu kl. 1700 og voru eitthvað frameftir, á góðviðrisdegi úti á grasi.

   Það virðist vera hægt að venjast öllu, en ég vandist aldrei rykinu sem safnaðist í norðurgluggana hjá mér og sá að þetta var alltaf að versna.

   Nú er svo komið að hér má aftur heyra í betur í fuglunum frá Kópavogs og Fossvogslæk, og gott ef ekki er, minna ryk í gluggum, og þessi plasthúsgögn hvítu hjá mér eru eitthvað skárri þarna úti.

   Og ég finn svo greinilega muninn, ég heyri betur í þögninni.................

   Og annað, að einhverju er lokið, vonandi, ekki bara vegna hávaða frá flugvélunum, heldur einhverju miklu stærra sem skiptir okkur öll máli.

HÖNNUR..

Þetta heitir Hanna á ströndinni, ekki er þetta nú Hanna mín, en henni fannst gífurlega gott að fara í sólbað.

     Þessi heitir einnig Hanna en ég veit ekkert hver sú Jóhanna er.

 

 

 

 

En þessi er af Hönnu Dís,  þar sem við erum í eftirmiðdagskaffi úti á róló.