Það er meira, en að segja það..................

   Að  vinna þa vinnu ,sem er okkur jafn mikilvæg, sem heilbrigðiskerfið er.Ástæðan er augljós. Sú var tíðin, að erfitt var að komast milli landa, ogvið urðum bara að bjarga okkur sjálf, í þessu sem öðru.Þróun okkar í þessum málum hefur oft þótt vera til fyrirmyndar, og við vitum það flest.  En við vorum ekki að finna upp hjólið, við gátum lesið, og læsi á Íslandi var hvergi almennara en hér. En við vorum það lánsöm að hafa vit á að viða að okkur þekkingu, og vorum mjög gagnrýnin, á okkar getu í mörgum stórmálum,  fvið verið mjög "Útlensk", og er ég fegin því.   Fegin því að við vorum þó ekki heimóttarlegri enn við höfum verið.   Í dag er kominn tími til að athuga hvort við erum að dragast aftur úr, í skjóli breyttra tíma.    Höfum við unnið verkin almennilega, eða höfum bara verið í einhverjum hlutlausum gír.   Mín skoðun er sú að við höfum í nokkur ár, verið í sama farinu, nokkuð mörg ár, meira að segja.  Það er svo virkilega kominn tími til fyrir okkur, að hlusta á svona niðurstður sem rannsóknin sýnir okkur.   Að breyta hugrfari gagnvart öldruðum er bara fyrsta, annað og þriðja mál.   Við getm ekki verið þekkt fyrir að vera í sama farinu í öldrunarmálum.   Menn og konur eru kannske með sömu skoðanir á öldrunarmálum, og voru í gangi fyrir heilum tuttugu árum!!!!!!, Eitthvað var ég að ræða um við sjúkraþjálfarann minn, hvernig eitthvað tiltekið mál var 1985.  Mér öldungnum fannst það lítið spor,  en hann sagði "En Sólveig mín, það eru heil 2o ár síðan, og ég ekki búin í menntaskóla............ Það er nefnilega það.  Það er bara ekki hægt að vera vitna, þegar ég og þegar ég hitt.

   Staðan er slæm, vitað mál, og við getum ekkert bætt ef við horfumst ekki í augu við það, sem þýðir alls ekki að störfin hafi verið illa unnin, eða af vankunnáttu, heldur er mikil þörf á að við spýtum í lófana.  Sú stífla sem ég nefndi í seinustu færslu, sem var þungur baggi á starfsfólki, og er enn. Má ekki festast og kortslutta bara. Þessi stífla er ekkert annað en peningaleysi, sem alltaf var verið að leggja á  hinn almenna starfsmann á gangi. Þáð átti að spara. endalaust var byrjað að tuða í þeim sem lægst voru launaðir.  Það verður bara að bæta fé í þetta, og að munur á hjúkrunarheimilum skuli vera svona mikill, er blátt áfram ógnvænlegur ´Og það verður að gera það strax. Við erum með fyrsta, annan og þriðja flokks þjónustu.  Mig var svossem farið að gruna að flokkarnir væru tveir, því miður, en ekki þrír. Það er ekki mitt að ræða um daggjöld ig styrki til heimila.   En þessi gjöld ríkis og bæja eru bara ákaflega misjöfn. Mér er það kunnugt. Ég nefni ekki nöfn. Og þar sem daggjöld og styrkir eru misjafnir, þá er útkoman breytileg, og metnaður hjá öldungum að komast á bezta elliheimilið, það er bara þannig í dag. Því miður.  Síðan fara einhverjar klisjur á flug, og það verður keppni meðal aldraðra einstaklinga.  Löngum hefur aldraður einstklingur þurft að borga með sér upphafsfjármagn, innlagningarfjármagn. Nokkurskonar styrkur frá hinum aldraða, sem hann fekk svo til baka´, á einhverjum vöxtum.

   En svo má aftur spekulera í, hvernig húsnæði viljum við vera í?  Er þörf á að byggja svona dýrt? Er þörf á sundlaugum?  Hversu mikið eruþær notaðar? Ekki getum við bara látið sjá um okkur þannig lagað, og ég held að nú sé tími til að leita til annarra landa.  Ég  mundi athuga þetta í Svíþjóð, eða Skandinavíu almennt.  Ég vil ekki stéttarskiptingu meðal aldraðra.Ég vil ekki eitt allsherjar bákn. Ég vil skynsamt fólk í vinnu,og við eigum nóg af því.  Allir verða að bera ábyrgð á sinni eigin heilsu, og mæta þannig til leiks á hjúkrunarheimilið.

 


« Síðasta færsla | Næsta færsla »

Bæta við athugasemd

Ekki er lengur hægt að skrifa athugasemdir við færsluna, þar sem tímamörk á athugasemdir eru liðin.

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband